Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, L, SW, SJP notują
SStp (?), SXVI, T (?), SWil (?) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1613

Formy: lp M. chaber; chabr; N. chabrem; Ms. chabrze

Znaczenia:

bot. »rodzaj roślin zielnych łąkowych lub stepowych z rodziny złożonych o barwnych kwiatach, Centaurea; najpospolitszym gatunkiem jest Centaurea cyanus, in. bławatek, modrak«: Cąbrzyca przeto od nas názwána/ nie żeby do Cąbru byłá podobna/ ále iż ná tey Dzięcielinie ktora Cąbru ma kształt/ około niey się wiie y rościeła. Tákże Wilupem Dzięcielnice przeto iest rzeczony/ że się po iey pnie. Znáyduie się też ná Chábrze czerwonobronátnym: á ten Wilup Epistoebe zowią. SyrZiel 505. Stebá/ álbo Chábr wielki/ Rozdziáł 11. Stoebe & Staeba, Colymbas, Phleo & Phleum. SyrZiel 1270. CHábr/ który y Chábrkiem czerwonobrunatnym/ y Stebą zowiemy/ dwoiáki/ sámiec y sámicá. SyrZiel 1270. Chaber wiélki/ czerwono-brunatny [...] Phloeos [...] Stoebe [...] Saliunca [...]. Kn 62. Chaber drzewo, le Nord, celtique. KulUszDyk 12. Weźmi kwiatu Modraku kilka garści (indziey Bławatkiem, indziey Chabrem zowią). BeimJelMed 240-241. Chaber wielki/ Saliunca [...] herba quae Nardus Celtica dicitur, Staebe [..] Römischer Spid/ Maria Magdalena Blumen/ It. ein kraut ist unbekandt/ denn es ist nicht das man gemeinlich Scabiosam nennet. DasHünDict Qq.