W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 02.02.2022
CYGA rzecz. ż
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI-XVIII w.), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują
Formy: lp M. cyga; D. cygi; C. cydze; B. cygę; N. cygą; Ms. cydze
Etymologia: <węg. csiga>
Znaczenia:
»zabawka dziecięca; bąk, fryga«: Cygá/ vide Krąglica. Kn 92. Nie dźiwowáć się iednak/ gdy kto nie vważa W młodych lećiech/ co to iest. Latá go omowią/ Dźiećiuch nie myśli tylko o pile/ o cydze/ Ograniu/ Kozłowániu/ y prożnych zabáwách. OpalKSat1650 67. Trubecki iako Cyga uwiia się na szpakowatym kałmuku. PasPam 94v. Wachmistrz siedzi na [...] Kałmuku [...] rzuca się pod nim iako Cyga. PasPam 157. Cyga, krąglica. Kinder-Kreusel. sabot, toupie, baudufle. T III 169.
Ustabilizowane połączenia wyrazowe: latać jako cyga: A Tatar, skoro wytnie bachmata kańczugiem, Ginie z oczu; nie wie Hans, gdzie go szukać z drugiem. Stoi w miejscu, ten lata wkoło jako cyga: Trafić go niepodobna, tylko mu się miga. PotFrasz4Kuk I 372.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas