Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1646-1648

Formy: lp M. ż czapla; lm D. czaplich

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiMiędzy inszemi widzieliśmy też ptaka, barzo rzecz piękną Pelikana, wzrostem, to jest wielkości jako łabędź, pióra wszystkie koloru Isabellowego, czubek barzo piękny na głowie jakoby z piór czaplich, co na kity u nas zażywają, gardziel ma wielką, nakształt jako owe morskie baby i długi, a na końcu ostry pyszczek, którym dziurawi piersi swoje dla dzieci, a tak bestya dziwnie posłuszna swemu mistrzowi we wszystkiem. GawarDzien 181.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ czapla kita: Widząc strojnopysznego, a on stąpa z góry: Co też ten ma swego, prócz włosy a pazury, Które mu odrastają? bo to futro śliczne, To sukno, to jedwabie, to złoto zdobyczne; Boty ze skóry capiej, czapla na łbie kita. Niechajże się tu każde do swego przypyta, Ryś futro, bombiks jedwab, wełnę weźmie owca, Aż darmopych zostanie nagi, bez pokrowca. PotFrasz1Kuk II 50.