W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 09.02.2013
CZAROWNIK rzecz. m
Słowniki:
SStp, SWil, SJP notują
SXVI, Kn, T, L, SW nie notują
Formy: lp M. czarownik; D. czarownika; ~ lm M. uż. osob. czarownicy; B. uż. nosob. czarowniki
Znaczenia:
»ten, kto czaruje«: Venenarius. Trucizna robiący. Czárownik. 2. Truciciel. KnŁacPol 808. Veneficus, substant. Czárownik. 2. Truciciel. KnŁacPol 808. Ten tedy [diabeł] jako niekiedy Achaba przez swoje Proroki y czarowniki, tak teraz przez czarownice, nieostrożny y ciekawe sędzie oszukiwa. WisCzar 84. Żadnego Bałwochwalcę czarownika, wrożka, zaklinacza w osadach, ani na stanowiskach między naszym żołnierstwem cierpieć nie chcemy. ArtWoj 43.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz *arcyczarownik, truciciel, wróżek, *zaklinacz.
Autorka: MBM