Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: bezok. deklamować; ~ cz. ter. lp 1. os. deklamuię; lm 2. os. deklamujecie; ~ nieos. cz. prze. deklamowano

Etymologia: <łac. declamare>

Znaczenia:

»wygłaszać, odczytywać, recytować«: Deklamuię/ vide Krásomówskié się ćwiczę. Kn 119. Studęci, którzy stipendia biorą powinni Oratiey deklamować; jest ich 4. GollPam 18. Na ten czas po Ulicach Gazety Spiewano na Bulwarkach ie de Clamowano. PasPam 277v. Nie ták to, iáko dzisia bywało, tylko mi, Zá złe nie mieć: Pánowie proszę Galántomi. Ktorzy Ciceronowym, ná kazdy dzień stylem, Nie odnowiwszy sławy, Domow swoich tylem, Deklamuiecie licząc ktore iuż z pámięci, Czas wyskrobał, Infuły, bułáwy, pieczęci. PotPocz 143a. Deklamuię; krasomowskie się cwiczę. sih im halten der Reden üben. déclamer; s'exercer à haranguer. T III 215.