Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, T, L (delicya), SWil, SW (delicja), SJP (delicja) notują
SStp, Kn nie notują

Formy: lm M. delicje; D. delicjej; N. delicjami; Ms. delicjach

Etymologia: <łac. deliciae>

Znaczenia:

»rozkosze, przyjemności«: Abowiem gdy do ostátniey godźiny przyszedł/ vsłyszał głos mowiący: Podz miły moy. Tedy oná duszá nasczęsliwsza do wszytkich smysłow ćiáłá swego mowiłá: Dźiękuię wam żeśćie mi były posłuszne. Oczy/ żesćie proznośći nie pożądały. Vszy/ żeśćie márnych rzeczy nie słucháły. Ręce/ żeśćie w delicyách sie nie kochały. Nogi/ do proznych rzeczyśćie nie bieżáły. Powonienie/ żeśćie roskoszą gárdźiły. Vkuszenie/ żeś nic roskosznego nie vkuszało. ZwierPrzykład 113. Száráy iest to Páłac ze wszytkimi delicyámi/ gdźie Tureczcy Cesárze máią swoie dogodnice nie żony [...]. BuntCara Av-A2. Cięszka była rzecz od Stąpic delicyiey Domowych zbiorow y Maietnosci a cudze zagranicą pocierać kąty. PasPam 138v. Te ich Bogactwa y Dostatki zatopiły w delicyiach iuz effeminarunt [zniewieściły]. PasPam 261v. Kto by kolwiek lata Swoie tym tylko pędził zamysłęm aby ie samemi pieszczoney Swieckiey Marnosci mogł wytuczyc delicyami nie tylko [na swoiey zawodzi się] Imprezie ale ze wszystkich nimal wiecznymi czasu [zam. czasy] wyzuwa szczęsliwości. PasPam 281-281v. Delicye plur. rozkosz. Annehmlichkeiten, Ergötzlichkeiten. les délices. T III 216.