W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 07.03.2019
DNIEĆ czas. niewł. ndk
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują
Formy: bezok. dnieć; ~ cz. ter. dnieje; ~ cz. prze. dniało
Znaczenia:
»o dniu: zaczynać się«: Dzień iuż. Vide Dnieie. ManTobPhr 29. Zkąd ze ten wieniec przypiety Na głowie Panski iasnieie [...] A choc wnocy przecie dnieie [...]. KodKon 158. Dniéié/ vide Swita. Kn 124. tagen dniec diescere KusWeg Lv. RYCZYWÓŁ [...] Patrzcie jeno, jak się to niebo, ot, jaśnieje! CYCOŃ Ej, nie gadaj, bo to już świta abo dnieje! DialPańOkoń 242. [Żołnierze wysłani z miasta Cattaro] Záłożyliby byli ogień y w ostátek Tureckich Okrętow/ ále skoro dnieć poczęło/ postrzegszy ich Turcy/ wypádli ná nich/ y musieli się do morzá do swoich Okrętow retirowáć. MerkPol 134. Iuz tez dnieie. PasPam 156v. Als es tagete/ jáko dniáło [...]. ErnHand 40. Dnieie, świta. tagen. commencer à faire jour; poindre. T III 225.
# Użycia metajęzykowe: # Impersonalia per se dicuntur, quae usitate in prima & secunda persona non leguntur; [...] cujusmodi sunt apud Polonos: boli mię, chmura się, ćmi się, dnieie, dostáie mi, godzi się, dzieie się, grzmi, márznie, márzy mi się, mierzcha się, mieszka mi się, mrze, mży się, śni mi się, zależy & his similia. WojnaInst 93
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: RB