Słownik XVII wieku

Znaczenia:

»ufać«: Abowiemeś ty iest moy pomocnik/ nie opuszcżayże mię/ nie oddalay ręki swey ode mnie/ Boże zbáwienie moie: Ia Pánie dufam w tobie/ y opowiedam iżeś ty iest Bog moy/ moie cżásy są w ręku twoich. KraDzien 241. Tenże páchołek obiecuie y podeymuie sie prochy w zamku zapałić/ ále mu iuż nászy niedufáią. BielDiar Biijj. A chociay to otrzymałem od niego com chciał/ przecię iemu dufáć nie będę. KunWOb C4. Ręko moja, kto Bogu dufa a pracuje, Do ostatniej starości nędze nie uczuje! SzymSiel 117.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ dufać kauzie, ufać kauzie: 2. Chwali się X. Skárgá, że się ná Trybunał Kośćielny spuszcza. To wielka. Wierzę/ Xe Skárgo/ bo iest po tobie: áno ten/ ktory kauźie swey dufa/ y spráwiedliwą ma/ nigdy sędźią iey sam być niechce. MoskorzZaw 13. Niechay weyźrzy kto chce/ co niektorzy/ między żydámi nasławnieyszy/ nápisáli/ czym błąd nieiáki w nabożeństwie Páná Christusowym vkázáć vśiłowáli; á pozna/ iáko są słábe rzeczy wszytkie/ y dźiecińskie/ y ktoremi wszytkiemi człowiek Christyáński beśpiecznie wzgárdźić może/ dufáiąc cauźie swey názbyt dobrey. SmalcBóst 53. Znać, że ten swojej kauzie ufa śmiele, wie, że z kopyta nie płużą zawody, każdy śpi, jako kto sobie pościele, gryźć orzech, niż jeść jądro trzeba wprzody, trzeba przed miodem wytrwać żądło pszczele, nie gniesz gałęzi, nie urwiesz jagody. PotMuzaKarp 17.

DUFAJĄCY
im. przym. czyn.

Formy: lp M. m dufaiący

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiStan zaś szlachecki, niedufaiący krolom, miasto coby się miał chwytáć srzodkow należytych prawem nadanych, do powściągnienia ambicyi panuiacych, niegodziwemi ich tylko wexami draźni y uraża [...]. LeszczStGłos 4.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]

DUFAŁY
im. przym. prze.

Formy: lp lp C. m dufałemu

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicji[...] Gosiewski już temu iako dufałemu Człowiekowi rzkomo poczoł się zwierzać [...]. MasDiar 98.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]