Słownik XVII wieku

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiA zá Tyberiusá było ludźi w Rzymie szesnaśćie kroć sto tyśięcy/ dwie śćie dźiewięćdźieśiąt ieden. CezPiel 35. Nálázło sie że ten miał więcey iego więźniow sto czterdźieśći y śiedm/ á widząc że Senat Rzymski (do ktorego on słał częstokroć w tey sprawie) nic nie postánowił/ posłał syna do Rzymu/ y kazał mu przedáć iednę swoię máiętność: zapłáćił swym własnym/ dał sześć tyśięcy y dwie śćie dukatow/ to iest grzywien nászych zá one więźnie. CezPiel 36. Potem kiedy na konia chciał znowu wsieść swego, Nie postrzegł, jako z ręku wnet się wyrwał jego I ucieka wciąż pędem; ten wołając goni, W ciasnych miejscach przebiega i ucieczki broni. Nakoniec poimał go, lecz śladu dawnego Już nie najdzie, choć do dnia szukałby sądnego, A raczej we dwuset mil prostą drogą będzie, Niż krążąc Rodomonta najdzie i dojedzie. ArKochOrlCz II 349. Podźmy do więźniow narodu nászego w niewoli Tátárskiey będących/ ktorego nam ná sto czerwonych złoty szácuią/ to muśisz się zdobywáć ná złotych cztery stá/ pięć set/ cobyś odpráwił to dwiemá sty/ y muśisz ná cztery stá złotych/ dziśięć łászkow żytá wymłoćić/ cobyś mogł to odptáwić łásztwow piąćią/ kiedyby czerwony złoty był po kopie. GostSpos 18. Nie jest tak bezpieczny i niestraszny cel kopijnik w potkaniu jako zwiérz strzelcowi; jeśli tedy na łowiech z dwustu tak mało szkody bywa od strzelby, cóżby te karabiny zbrojnemu na koniu dobrym potykającemu się wadziły, mogłyby w gromadzie którego z konia zrucić albo i konia zabić [...]. PacOb 72. Lat około dwu set/ iáko Synod Florentski iest obchodzony/ á żadney narod nász Ruski wiádomośći o tey tákiey ná nim stáłey sie tyrániey/ áż po wiek nász nie słychał: teraz oto przez Kleriká/ y tego bezimiennego słyszy. SmotApol 80. Po brzegách ábo kráiách do kołá było/ do dwuch set z wosku białego świec/ po trzy funty káżda/ iáko gwiazdy iakie rozstawione ná lichtarzách rozmaitey formy/ wielkich y małych/ iedne toczone/ iedne skłádáne. RelBar D. Bo sam Dumoulin wziął już siedmset kilkadziesiąt złotych, jako mi powiadają, rachując sobie na każdy kwartał po dwóchset pięćdziesiąt złotych. SobJListy 447. Jednak kiedym pozwany, nie będzieli kwitu, Trzeba mi dwom set grzywien lepszego odbytu, Nie Waszmości na prawo. PotMorKuk III 273. Szło za nim dwieście dragonii jego nadwornej, ludu wybornego. MatDiar 575. W Wigilią śmierci jego, Sobieski Hetman zbliżył się z Woyskiem pod Chocim, dzień zaś śmierci Króla z Woyskiem Tureckim okopanym począł się strzelać z Armat, pierwsze straże ich zniósł, na zajutrz Attak przypuścił, i szczęśliwie zniósł nieprzyjaciela, na 60000. trupem Turków położywszy, á swoich nie stracił nad dwieście, prócz wielu w rzece potopionych zagonionych za nieprzyjacielem, Hetman i daley ku Konstantynopolowi chciał woynę prozekwować, ale śmierć Królewska obwieszczona w Woysku strwożyła Woysko, które się rwać poczęło do Domów, á Hetman za niemi na obrady Seymowe. ŁubHist 113. Te ostatnie tak silne są, iż nie tylko drzewa od dwuchset lat z korzeniem, ale też skały wywracaią. BohJProg II 256.