Data ostatniej modyfikacji: 24.08.2014
Etymologia: <
gr. ephoros>
Znaczenia: »wysoki urzędnik spartański wybierany do kierowania administracją, sądami, polityką zagraniczną i czuwający nad obyczajami«: V Spártánow ten był chwálebny zwyczay/ iz krol sam Ephorom/ to iest Senatorom/ z drogi vstępował: tákże y mieszczánie wszeláką vczciwość urzędowi oddawáli/ ráduiąc się temu iż poszánowánie vczynili przystoyne vrzędowi. PetrSPolit I 270.
Aristokrátia iest Rzeczpospolita/ w ktorey kilá osob dobrych/ bácznych/ mężnych/ swoie spráwy y rády do pospolitego dobrá szykuiąc/ pánuią. Tácy byli Efory v Lácedemonow/ v Rzymiánow Senat: tácy byli w Polszce dwánaście Woiewod z przodku [...]. PetrSPolit I 292.
[...] [król lacedemoński] chcąc co sobie władzy krolewskiey viąć/ Ephory przeciwko Krolewskiemu máiestatowi postánowił/ ktorzyby rádzili Krolowi/ y przez ktorych rády Krol nie mogł nic czynić. PetrSPolit II 115.
W Lácedemonie byli Armoste nápominácze y Ephorowie względácze pilni w żywot ludzki y obyczáie. PetrSPolit II 346.
U drugich [społeczności] kilka osób społem, dobrych, cnotliwych, mądrych, mężnych, sprawy swoje i rady do pospolitego dobra obracając, panowali, jacy byli efory u Lacedemonów, u Rzymian senat, a po waszemu Duma, u Polaków na on czas dwanaście wojewod. NiemPam 144.
Toćby ten urząd mało co różny spartańskich królów, gdzie władze próżny słuchał eforów pan, co kazali, jedno, że go wżdy zwierzchnością zwali, co wiódł do skutku skryte ich rady i mieczem władnął na złe sąsiady. MiasKZbiór 193.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]