Słownik XVII wieku

Znaczenia:

»usprawiedliwiać«: I. W. I. M. P. Podskárbi W. X. Litt: exkusował się Naiáśnieyszemu Krolowi I. M. że niemogł comparere ante Maiestatem Regiam, álbowiem vrgebat iego praesentia w Grodnie, żeby Collisiones mogły się euitari zá iego moderacyą, ponieważ Woysko Kwárćiáne Litt: z polá powroćiwszy koło trzymáło wtych dniách pod Grodnem. AwGrodz 2. Brat tedy mój pułkownik powiedał mi o złości księcia kanclerza. Powiedał, że mój ociec pisał list do księcia kanclerza, ekskuzując mnie, że cokolwiek czyniłem, tedy to dla posłuszeństwa Synowskiego czyniłem. MatDiar 360. Kasztelan, który śię chorobą exkuzuje na pospolite ruszenie, samoszóst przyśiąc powinien z possessyonatami. ŁubHist 244.

EKSKUZOWANY
im. przym. bier.

Formy: lp M. m ekskuzowany

Znaczenia:

»usprawiedliwiony, uzasadniony«: Vmárł Krol Henrik wtory/ od kipiie wgonitwie/ á choćiász ten raz excusowány/ przećie iednák od niego z tego świátá z szedł. JudCerem B3. Aieźliby tylko czart kusił wolnego przy dobrey reflexyi zostaiącego, wtenczas nie może być exkuzowany od grzechu, według tegoż Abulensa. ChmielAteny III 217. Z czego się Abellard in Apologia Fidei emunduie, za podrzucone sobie te errory udaiąc; ktore do kluniaku się przeniołszy poprawił, od Opata támecznego Petro Venerabili exkuzowany w Rzymie, y z S. Bernardem poiednany. ChmielAteny IV 184.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]