1.»zakończenie; podsumowanie treści utworu dramatycznego«: Epilog. Uczy, ze matka panska, Swietym do wesela, złym do płaczu okazyją bedzie. Widziec w niebie bedą swieci Bedą y w piekle przekleci Iako Chry[stus] zalatowany Bronił od grzechowy rany Więc Spiewac będą wybrani Słoncem ze wsząd przyodzieni A przekeci: Cierpiec meki Będą narzekac na wieki Amen.KodKon157. Wychodźi ná prolog tey komediey Nabuchodonozor iáko Krol Assiryiski: á epilog kończy w osobie bydlęcey iáko bydlę nierozumne.WojszOr209. Piastus był ná prologu tey komediey kołodzieiem, á ná Epilogu Krolem Polskim.WojszOr210 marg.
▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe:
▲ epilog sceny »zakończenie fragmentu utworu dramatycznego«: Epilog Sceny. Hesperus wieczorna gwiazdá, wżywa gości do wczásu.TwarSDaf129.
2.»kres, zakończenie jakiejś sprawy«: Powodził sie [prolog] Horostrárowi/ wszakże nie do końcá/ bo mu spalenie meczetu Bogini Diany [...] ládáiaki epilog przydáło.WojszOr213. Ále obawiam się słusznie, zeby podobne grzechy, excessy, zbytki, podobnym nie zákończyły się Epilogiem, boię się, ze nie iednemu podobno nim się te kárnáwalowe skończa uciechy, Epulonowe spráwiedliwość Boska napisze Epitháphium.DanOstSwadaV, 20.
3.»jedna z postaci utworu dramatycznego«: Epilogus. Widzieliscie człowieka złego potępienie Widzieliscie drugiego dobrego zbawienie Poniewasz Bogu nie są taine nasze sprawy Czynmysz zawsze na swiecie pobozne zabawy Udaimy się w pokute a porzuczmi złosci Gdysz się Bogu nie schronim od sprawiedliwosci.KodKon107. Jozef I ia wam tez dziekuie niemniey z swoiey strony Ize od wasz zbawiciel iest dzis pochwalony Za co błogosławie wasz małe dzieciatecki I tych wszytkich Pastuskow. Epilogus Unizenie Ustmi wszyscy dziekuiemy Za słuchanie.KodKon130.