Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: FABIUS, FABIUSZ

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1615

Formy: lp M. Fabiusz // Fabius; D. Fabiusza; N. Fabiuszem

Znaczenia:

1. »imię«: Imię mu Fábius/ Piotr. Kn 251. O czym liczne historyków pióra napełniły owe nieśmiertelne w senacie i na urzędach nie umierające Fabrycjuszów, Torkwatów, Fabijuszów, Brutusów, Kornelijuszów i insze nomina. MałpaCzłow 172. Iuliusz Cesarz pełen Ambicyi. Alexander do piiaństwa skłonny, Marcellus prędki, Domician prożniak, Pyrrhus do gniewu, Annibal do Wiarołomstwa, Fabiusz w intentach powolny, o ktorym Annibal: Plus metuo Fabium Cunctantem, quam Marcellum praeliantem, Teste Plutarcho: Dla tego Konsyliarzow radą hamowani bydź maią w impetach Ci wszyscy wyliczeni. ChmielAteny1755 I 367.

2.przen. »wybitny wódz, taki jak rzymski polityk i wódz Quintus Fabius Maximus Verrucosus Cunctator«: Wspomni Iana Tarnowskiego/ Kásztellaná Krákowskiego/ y Krzysztophá syná iego/ Ianá Mieleckiego/ Andrzeiá Herbortá z Fulsztyná/ Mikołáiá Firleiá Kásztellaná Krákowskiego Hetmáná Wielkiego y mądrego/ ktorego bespiecznie názwę Fábiuszá Kunktatorá Polskiego syn. KunWOb E4v. A ten Sternik/ gdy będzie/ iuż áni bać áni wątpić potrzebá/ że nawę do portu pożądánego sczęszliwego przyprowádzi Y prawdziwym synem Koronnym Fabiuszem Oyczyznie potrzebnym/ miłym Scipionem/ sczęśliwym Iuliuszem zostánie. KunWOb D-Dv.