Słownik XVII wieku

Słowniki:
SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI (?), Kn, T, L (?) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1633

Formy: lp M. fawoni; fawoniusz; ~ lm D. fawoniuszów; Ms. fawoniuszach

Etymologia: <łac. favonius>

Znaczenia:

»łagodny wiatr zachodni, zefir«: Po obu widziem brzegach kupresowe gaje, między nimi źwierzyńce i carskie szaraje, gdzie wdzięczny na ustroniu Fawoni powiewa, a cesarz swe zwyczajne tam uciechy miewa, gdzie przy wonnych dolinach pod lubemi chłody tulipantem i różą natkoione ogrody, nie tak cyrklom zielniczym ani ich ćwiczeniu, jako więcej samemu winne przyrodzeniu. TwarSLegK 182. Skoro im w dzięcznych nie stanie Fawoniuszow a przykre dmuchaią Akwilony. Do cieplic z Gęsiami zapomniawszy curam [troski] Oyczyzny uciec za Granicę. PasPam 133. Przykrec to są czasem do dobrey Sławy Scieszki ale coz kiedy gruntownieyszą u Swiata merentur perennitatem [zasługują trwałość] nizeli owe ktore na wdzięcznych pomyslnosci przyiezdzaią fawoniuszach. PasPam 142. Często na swym łonie prezentujesz [Plutonie] żeglarzom marmurowe błonie, a jak [...] z szyprami na okręt Fawonijusz wsiada, [...] zaraz cale burzliwe wkoło okręt otaczają fale. HugLacPrag 58.