»lekceważyć kogo lub co, nie szanować kogo lub czego; odrzucać kogo lub co z pogardą«: Rekcja: kim, czym || kogo, co
Iezuici innymi zakonniki, y Akademiki, także y księżą swiecką gardzą. SzemGrat 15.
Ani przestawáli ná rádzie mojey: ále gárdzili wszelką kárnością moją: BG Prz 1:30.
BOjaźń PAńska jest początkiem umiejętności: ále głupi mądrością y ćwiczeniem gárdzą. BG Prz 1:7.
Y rzekłbyś: O jákożem miał ćwiczenie w nienawiści: á strofowániem gárdziło serce moje! BG Prz 5:12.
Kto was słucha/ mnie słucha: á kto wámi gárdzi/ mną gárdzi: á kto mną gárdzi/ gárdzi onym/ ktory mię posłał. BG Łk 10:16.
Przetoż tak mówi Święty Izraelski: Iż gardzicie tem słowem, a ufacie w potwarzy i w przewrotności, i spolegacie na niej: BG Iz 30:12.
Gárdzę/ pogardzam/ nié ważę sobié. Huc refer: figę pokazáć/ Prztyknąć/ etc. Aspernor aliquem, aliquid. Kn 185.
Gárdzący/ Fastidiosus literarum Latinarum [...]. Kn 185.
Gardząc/ Contemptim. Kn 185.
Gárdzą mną/ w pomiétlech léżę/ Iaceo. [...] podleię/ taniéię. Kn 185.
Chleba iednak chcę y tym niegardzę bom go zasłuzył y lepiey y dawnie[y] nizeli WMMPan. PasPam 122v.
Załosny że iego affektem gardzisz. PasPam 220v.
Iezelic się Samemu Podoba [ta wdowa] pewnie cię widzę nieminie. Iakoz y gardzić niemasz czym. PasPam 222.
Cynikami się (sciendum) ci zwali, ktorzy za Antistenesa Filozofa szli zdaniem; czyli od Cynesarge mieysca, na szkołę ich deputowanego; czyli od psiego kąsania, iż bez braku y respektu każdemu doiadali; czyli, iż wszytkim na swiecie gardzili, y byli temperatissimi. ChmielAteny III 622.
Gardzę. verachten. mépriser; dédaigner. § gardzi światem; bogactwy; gardzi żonę swoię (żoną swoią). T III 362.