W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 26.11.2012
GMIN rzecz. m
Słowniki:
SStp, SXVI, Kn, T, L (XVI-XIX), SWil, SW, SJP notują
Formy: lp M. gmin; D. gminu
Etymologia: <niem. gemein 'powszechny'>
Znaczenia:
1. »niższe warstwy społeczne, lud, pospólstwo«: W zbudziłeś Turkow z Morskich rozboynikow Z gusnego [!] gminu wielkich woięnnikow. PasPam 109v. Gdy by Bataliią Przyszło wystawić w Nową Kompaniią Z prostego gminu musieli by byli Ludzi sposobić. PasPam 110v. Gmin. 1) der Pöbel, das gemeine Volck. [...] le peuple; populace; petit peuple. [...] z podłego gminu ludzie. T III 389.
Ustabilizowane połączenia wyrazowe: gmin biały: gmin biały. das weibliche Geschlecht. le beau fèxe. T III 389.
2. zwłaszcza o ludziach »nagromadzenie, wielość, mnóstwo«: Iak się iuz tego na cisnęło na Most Gmin Wielki [...] Uczyniła się wielka mostowi Violentia że się rozerwał. PasPam 266. Gmin. [...] 2) Haufen, Menge. [...] multitude, foule, quantité. o którego głowę gmin spraw i zabaw opiera się. T III 389.
Ustabilizowane połączenia wyrazowe: gmin aptekarski: Gmin Aptekarski Lanceolatam zowie [babkę wąskolistną]. SyrZiel 1130.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas