Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »zgodny z zasadami gramatyki, odnoszący się do jej reguł; odnoszący się do gramatyki, należący do gramatyki, właściwy gramatyce«: Pismo Swięte nie opisuie iákiey náuki został Professorem, co zá lekcyie czytał Ioseph, podobno ich uczył nauki Grámatyckiy. wiedzcie Pánowie, że to ostátni casus, ostátni przypadek, Ablativus, odbieráiący wszystkie dobra świetckie; staraycież się o niebieskie. MłodzKaz IV, 143. GRAMMATICAL, masc. GRAMMATICALE, foem. (Qui appartient à la Grammaire.) Grammaticus, a, um. Quint. GRAMATYCKI náleżący do Gramatyki. DanKolaDyk II, 96. Gramatycki, Gramatyczny Grammaticalisch. grammatical; qui est de grammaire. T III 415.

2. »będący przedmiotem nauki w szkole w drugiej klasie, określanej jako gramatyka«: Dwoy Pánom niewierna usługá mowi Hilarius: to słowo Duúm Dominorum przypomina mi grámmatycki wierszyk Est commune duúm sexum quod claudit utrumq, nie iest to rzecz podobna, áby się sługá mogł i IegoMości i IeyMości rázem podobáć; Duúm Dominorum infidele servitium. MłodzKaz II, 39.

PO GRAMATYCKU
w funkcji przysłówka

Formy: po gramatycku (forma C. lp. w odm. niezł.)

Znaczenia:

»zgodnie z zasadami gramatyki«: Grámátyká/ Grammatica, seu Grammatice [...] Literatura [...] Literarum scientia: Literarum cognitio [...] po Grámatycku Grammaticus [...] Grammaticalis [...]. Kn 207. GRAMMATICALEMENT, adverb. (Selon les regles de la Grammaire.) Grammaticè. adverb. Cicer. PO GRAMATYCKU. DanKolaDyk II, 96. Gramatycznie; po gramatycku, adv. Grammaticalisch. en grammairien; selon les regles de la grammaire. T III 415.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]