»powoli, z trudnością wchodzić na coś, dochodzić do czegoś, wydostawać się z czegoś; szczególnie o owadach, zwierzętach: pełzać, czołgać się«: Rekcja: do czego; od czego; na co
Grámolę się [...] Eo per obstantia [...] Enitor per ardua [...] Enitor aggerem obiectum: Enitor in equum [...] Eluctor niues [...] Eluctor obstantia: Eluctor per multa impedimenta [...] Metabat se serpens [...] Capesso me aliquò [...]. Kn 207.
Suwam się/ Sinuatur: labitur serpens. Rapere immensos orbes per humum [...] Tractu placido reptauit draco [..] Metabat sese circum loca [...] Suwał się/ Czwálał się/ Grámolił [się]. Fluctuatim ire [...] Vicin. Snuię się. Kn 1085.
Grámolę się/ Eo per obstantia, enitor per ardua. Werżtuosi. SzyrDict 75.
Gramolić się, l'efforcer. KulUszDyk 33.
Gramolę się. 1) kriechen als ein Ungeziefer. 2) kriechen; mit Mühe gehen, steigen, durchkommen. 1) ramper comme un insecte. 2) s'éforcer à passer; aller avec peine; se trainer. § 1) gadzina się na to drzewo gramoli, do tego ziela się przygramoliła. 2) ledwie się na konia wgramolił; przygramolić się do kogo. T III 415.
◼
Przenośnie:
◼
[...] á ieżeli záś przedcię grámolisz się do służby Bożey iákokolwiek, uczyń w-przepáści uniżoności twoiey, Akt pokory, ześ niegodzien tey łáski Bożey, áby cię Bog do niebá przeznáczył, á czyń ten Akt, ile rázy, tá frásobliwa myśl przyidzie, á obaczysz, że weyrzy ná cię P. IEZUS. MłodzKaz II, 276.
◼
[...] dusza cierpi potyszke gdy się od Boga gramoli [...]. Zbornik1767 17v.