ZALĄŻEK ARTYKUŁU HASŁOWEGO Data ostatniej modyfikacji: 24.03.2019
GUBIĆ czas. ndk
Słowniki:
SStp, SXVI, Kn, T, L (XVI-XVIII), SWil, SW, SJP notują
Formy: bezok. gubić; ~ cz. ter. lp 1. os. gubię; 3. os. gubi
Znaczenia:
1. »powodować, żeby coś przestało istnieć; doprowadzać do zatracenia«: To to iest rozumnego wodza dzieło domyslic się y zabiezec aby nie gubic Woyska. PasPam 72. (...) po tylu niedoszłych Seymach ieżeli ieszcze y ten przyszły tak zpełznie, niech Pan Bog natchnie Krola ut Patriae consulat, a nie można inaczey? Lepiey Prawo 1717 dyspensować, niżeli dla iego pretextu Rzeczpospolitą gubić. KonSRoz 62.
2. »tracić, przestawać mieć«: Czemu wodá zágrzana sámá przez się chłodnie? Zadna rzecz gwałtowna nie bywa trwáła, zimno záś wodzie iest przyrodzone, á ciepło chybá przez gwałt; dla tego wodá zimno swoie iáko może nápráwuie, á ciepło gubi. TylkRoz 60.
3. »zapodziewać, zaprzepaszczać; tracić przez nieuwagę«: Gubię co/ Perdo pecuniam, etc. [...] v. Zátracam. Utracam. Kn 217.
4. »szkodzić«: Syn wstyd i háńbę zádawájący/ Ojcá gubi/ y mátkę wygania. BG Prz 19, 26.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorzy: SPas, WG