»mówić, gadać, rozmawiać«: Rekcja: o czym; bez rekcji
Mać-ci to usłyszała, Na córę zawołała: Z kimże się, córo. swarzysz, Czyli to przez sen gwarzysz? WychWieś 12.
Gwárzę/ plebeia vox. vide. Wołam/ Rozmawiam. Kn 219.
Spijcież już, a nie gwarzcież więcej, Żebym zasnął, i wy też, bracia, jak najprędzej! DialPańOkoń 238.
Bie, darmo nie gwarz, Krzysicku, bo jeżeli zdrajca, Już to darmo, nie myślić - ów to winowajca, Któryż też nam w przesłą noc barzo piękne woły I Wojtkowi gomółki wybrał, chleb z toboły! PasOkoń 213.
Kiedy umrę: nie będę już gwárzyć y odpowiádáć mogł. GdacPrzyd 64.
Cożbyś był Emisseński Biskupie mowił o tym, kiedy niewiásty o cudách plotą, o ziáwieniách gwárzą? á ty, choć mężczyźnie, choć temu, ná ktorym się cud stał, głosić tego nie dopuszczasz. MłodzKaz II, 313.
Niechaj ci sowa wyrok smutny gwarzy, Hymen wesołej nie pozwala twarzy [...]. MałpaCzłow 266.
Gwarzę, Gwar, ich wede [!] laut. BierSłowa 29.
Gwarzę, vulg. schnattern plaudern, schreyen im Reden. jaser, caqueter; crier en parlant. § rozumie że się przysłuży gdy gwarzy. T III 439.