Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: HULTAJ, ULTAJ

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1606

Formy: lp N. hultajem; ~ lm M. hultaje; D. hultajów; N. hultajami; W. hultaje

Etymologia: <rus. hultáj>

Znaczenia:

»łobuz, włóczęga«: Otóż i ja tobie, panie pochlebco a wyrodku niezbędny, a raczej jakiś, czego pismo twoje poświadcza, ultaju, odpisując, kłam twój wszędy jawny okazuję; naprzód, iż zawołanie na rokosz panu Wojewodzie przypisujesz i jemu repetitis vicibus ad accumulandam invidiam, wymietujesz często słowa: »Otóż tobie rokosz!«. PismoPotwarzCz II 42. Hultaie iacys od Woyska Litewskiego Zołnierzow I KMSCi poszarpali. PasPam 135. Ze ich zas WMM Pan hultaiami mianuiesz nie wiedziałęm do tąd że by w tak zacnym Narodzie Xięstwa Litewskiego mieli się znaydować hultaie. PasPam 135v. Rzecze z nowu noga was tu nie uydzie hultaie Odpowięm po rachuy się kto ma bydz hultayiem nazwany czy ten kto kogo ponocy nachodzi czy ten kto Sobie spokoynie siedzi ni komu niedaiąc okazyiey. PasPam 181v. COQUINAILLE [...] HULTAYSTWO słowo wzgardy ná bandę álbo kilkunastu hultayow. DanKolaDyk I, 368.