Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: KAŁMUK, KALMUK

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1656-1688

Formy: lp Ms. kałmuku; ~ lm M. uż. osob. kałmucy; D. kałmuków

Etymologia: <>

Znaczenia:

1. »członek narodu kałmuckiego«: Owi astrachan[s]cy kałmucy zgineli cozmy się ich lękali. PasPam 109. Królestwo ichm. publice obiad z sobą jedli wesoło, tylko trochę markotno było królowi jm., że Kalmuk i Murzyn jego na gospodzie z ludźmi jmp. rezydenta weneckiego okrutnie posiekli rajtara króla jm., i zesłał zaraz na inkwizycyją. SarPam 63.

2. »mały koń rasy stepowej z okolic Astrachania«: Trubecki iako Cyga uwiia się na szpakowatym kałmuku. PasPam 94v.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ astrachański kałmuk: Było dosyc y bardzo dobrych owych Astrachanskich kałmukow, Bachmatow y roznych Ruskich koni. PasPam 113v.