Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: KAPELAN, KAPELLAN

Słowniki:
SStp, SXVI, Kn, T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują

Formy: lm M. uż. osob. kapelani; B. uż. osob. kapelanów

Etymologia: <śr. łac. capellanus>

Znaczenia:

»duchowny katolicki pełniący służbę religijną w wojsku«: Widźiałem go często w Ieruzálem/ był u nas w Wielki Czwartek w klasztorze/ słuchał Mszey S./ potym swemu kápellanowi drugą mieć kazał/ ná ktorey sam Komunikował [...]. BreyWargPereg 24. Co się też tknie exekucyi tych artykułów, względem win pieniężnych, wyżej pomienionych, wojskowe mają być pułkownikowi na szpiegi, posły, przewodniki i t. d. oddawane, a te co na kościół, albo księżą wojskową, starszemu kapelanowi wojskowemu, na ochędóstwo nabożeństwa wojskowego i sługi kościelne, jako księżą, muzykę, śpiewaki i t. d. DembPrzew 79. Idąc tedy kazdy swoie odprawował Nabozęnstwo spiewanie, Godzinki, kapellani na koniach iadąc Słuchali spowiedzi PasPam 93v. Niedziwować się Panom Czarnieczczykom, że sobie roszczą Skrupuły bo tam oni wdywizyiey swoiey wszystko Iezuitow maią kapellanow PasPam 118v.