▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ wyniosły kark (sz. zm.): Niech cząstkę tey srogośći zły narod obroći: Ná nas/ niech násze kárki wyniosłe okroći: Wszák skoro wycćierpiemy/ á zwyćięstwo sławne Odnieśiem/ máiąc twoie obietnice dawne/ Obleczem száty białe. RożAPam 46. W lekkomyślnośći swoiey nierozumnych, I w gniewie rosprosz nadętych i dumnych, Łamiąc im harde, wyniosłe karki, I podśćiełaiąc ná podnożek barki. ChrośJob 159. ▲ wyniosły kark (sz. zm.): Koń kárku wyniosłego/ dużym w przedźie/ trwáłym/ y do skokow sposobnym/ ále nieco przytępszym bywa/ y do biegu długiego niepochopnym. DorHip II Biv. Z humoru Pegaz drugi, fantazyja dobra, Odlewanej kibici, wydałego ziobra, Kark do góry wyniosły, zwięzłego był uda, Pierś wypukła, tak głowa, jako noga chuda [...]. PotNagKuk I 458. Miasto koni łabęcie z wyniosłymi karki Zaprzężone ciągną woz pierzchliwymi barki. TrembWierszeWir II 252. Wyniosły [...] kark wyniosły [...]. T III 2703.

◆ Związki frazeologiczne: ◆ obuchem komuś do karku przymierzyć »zagrozić komuś uderzeniem, ciosem«: Złą taka łaska kiedy komu obuchem do karku przymierzą. PasPam 153v. ◆ na karku czyimś jechać: PasPam 113.