Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI (bez cyt.), Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: lp M. klawiatura; D. klawiatury; B. klawiaturę; N. klawiaturą

Etymologia: <niem. Klaviatur; >

Znaczenia:

»uporządkowany według wysokości tonu rząd klawiszy w instrumentach muzycznych, takich jak organy, klawikord, klawesyn«: Kláwiaturá v organ/ v régałá/ Tánienty. [...] Plectra organorum. [...] Plectorum series. Kn 280. Tángęnt u organ/ v. Kláwiátura. Kn 1125. CLAVIER [...] KLAWIATURA rząd tanjęntu u organ na ktorym graią palcami przyciskaiąc. DanKolaDyk I, 313. Klawiatura, klawisze, plur. das Clavier die Tangenten eines Claviers. le clavier; rang de touches ďun clavecin. T III 562. Wieleż iest tych tonow? Cztery. 1. Discant [...] 2. Alt [...] 3. Tenor [...] 4. Bas. [...]/ co iednák lepiey uznasz z kláwiátury/ gdy te Claues z uderzenia brzmiące będziesz uważał. GorMuz [b4v]. Uderz w czárną kláwiáturę ná instrumencie náznáczoną tą literą cis, á zrozumiesz/ bo te czarne clawise, semitonia znáczą. GorMuz [b8v].