Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: LANDGRAF, LANDGROF, LANGRAF

Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI-XVII), SW, SJP (landgraf) notują
SStp, SWil (?) nie notują

Formy: lp M. landgraf; D. langrafa; Ms. landgrofie

Etymologia: <niem. Landgraf>

Znaczenia:

»książę«: Lántgraf/ [...] Comec Prouincialis, Iunio. Kn 348. O Filipie Landgrofie Heskim powiádáją/ że kiedyś ná Seymie był śię poniekąd upił/ á w opilstwie coś liberiùs y bespieczniey mowił. GdacKon 9. Posłowie od Konfederacyi, Króla sprowadźili do Lwowa, gdźie tym mocniey konfederacya sprzyśiężona, Król Szwedzki dowiedźiawszy śię o tym, tym nieznośnieyszemi kontrybucyami przyćisnął Województwa, które na koniec przymusiły Wielkopolanów, źe wśiedli na koń, w Kośćianie Szwedów 400. zniesli, Gdźie Brat Cioteczny Karola Fryderyk Landgraf Haski zginął, i w wielu mieyscach Szwedów znośili, Kwarćianych teź partya oderwała śię od Szweda wróćiwszy do konfederacyi. ŁubHist 94. Lantgraf. Landgraf. un Landgrave. T III 713. Temi czasy ogłoszono tu rozkaz, mocą którego każdy tak źiomek, iako też Cudzoźiemiec, umieiący rzemiosła, może robić we wszytkich Miastach, Miasteczkach, Wsiach Kraiu Langraffa. GazWil 1767 1 7 nlb.