Data ostatniej modyfikacji: 21.08.2014
MĘŻYCA rzecz. ż
Słowniki:
T, L (; pod: męzki; XVI-XVII), SWil (w in. zn.), SW notują
SStp, SXVI, Kn, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1674
Formy: lp M. mężyca; D. mężyce; B. mężycę
Znaczenia:
»kobieta«: Ktory iednák vmysł ma dobrze vłozony, Y o rzeczách rozsądek nád gmin Lvdovvice Przyznáć muśi że Polská ták Wielkiey Męzyce Od pooczątku nie miáłá, y źe mieć nie będzie. LeszczSamClass 27. KAZIMIERZ II. [...] Miał zá sobą HELENĘ Mężycę porády, Usewołody Xiążęcia Bełsk[i]ego Corkę. ChmielAteny II 342. Mężyca, vid. Mężowa. T III 810. Mężowa, mężyca. in der Bibel: das Weilblein. dans la Bible: femelle. T III 810.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz białogłowa, kobieta, mężatka, *mężyna, mężowa, małżonka, niewiasta, żona.
Informacje dodatkowe: W słowniku Lindego jednostka oznaczone dwoma gwiazdkami, co oznacza, że została uznana za poetyzm.
Autorka: MBM