.
.
.
.
.
.
.
.
.
▲
Ustabilizowane połączenia wyrazowe:
▲
bibl. Księgi Machabejskie (
sz. zm.) »dwie księgi Starego Testamentu opisujące powstanie Żydów, którym kierował Juda Machabeusz«:
Toż czynią y pismu ś. Gdy ie o Czyśćiec y Modlitwę zá vmárłe/ z kśiąg Máchábeyskich przemagamy: ná kśięgi sie miecą y onym przyganiáią. SkarZaw 38.
Acz y tego swego Czyśćcá trudnoby miał dowieść X. Skárgá z kśiąg tych Máchábeyskich/ choćby się nabárźiey poćił. MoskorzZaw 43.
Zażywano w te czasy Swiec Jarżęcych; y zapalano Jch záwsze wielką liczbę, náwet w pośrżod dnia prży gęstych Lampach, co bywało z dawnych czasow znakiem radośći y poszanowania; Oczym się też wspomina w Xięgach Machabeyskich. HylJMOpis 18.
Mathatyasz w Machabeyskich Księgach 1. w Rozdziale 2. w Wier: 24. Zyda Bałwanom adoracyą czyniącego zabił. ChmielAteny IV 393.
Prawda, że u Pawła S. Coloss. 3. V. 11. y w Xięgach Machabeyskich 2. Machab. 4. V. 47. et 12. V. 29. znayduie się słowo Scyta, y Scytopolis. KleczPocz 21.
Także pismo S. księgi Machabeyskie mówią przeciw Antyochowi Tyrannowi: Acz ty nayzłośliwszy w ninieyszym życiu nas tracisz, ale Król świata nas za swe prawa umarłe, na wieczne zmartwychwstanie żywota wzbudzi: lepiey iest od ludzi na śmierć skazanym czekać nadziei od Boga. JelPunkta B7.
[...] potym Państwo żydowskie poszło w ręce Kápłanow naywyższych, ktorzy aż do przyścia Chrystusowego, nád waszymi żydami panowali, Ostatni Dom Kaplański był między Machabeuszami, Wodzami Wálecznemi, ktorych Księgi Machabeyskie wspomináią, ktorzy po śmierci Alexandrá Wielkiego z rożnymi nieprzyiaciołámi woiowáli. KobŚwiatło 7.
Ten tedy wielki Biskup, w Kazániu swoim, do Duchowieństwá, tych záżywa słow; O wielkie y znáczne Instrumentá Boskie Kápłáni! ná ktorych cáłego pospolstwá záwisło błogosłáwieństwo. Ze záś to iest rzecz prawdźiwa łácno to poznamy ieśli uczyniemy reflexyą, nád Ierozolimą, według iey opisánia w Kśięgách Máchábeyskich wtorych, w Rozdźiale trzećim: to iest w ten czás, gdy záżywáłá pokoiu nienáruszonego, gdy tám kwitnęłá obserwáncya Praw Boskich y ludzkich, gdy od niey wszelki występek, był oddalony, gdy Kośćioł z wielką wenerácyą, y swoi, y Cudzoźiemscy ććili. MansiZałAChPam 2.
KRol Antyoch rożnemi sposobámi prześladował lud Boży, iáko czytamy w Księgách Máchábeyskich, áż też wpadł w iednę ćiężką niemoc, wktorey też y umárł, uczynił niektore ákty pokuty naprzod uznał siebie, że iest człowiekiem śmiertelnym, y wielkiem grześnikiem ták o niem Kśięgá wtora Máchábeyska w Rozdziale 9. mowi. TylkStrom 34.