Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: MAHOMETANIN, MACHOMETANIN, MAHOMETAN, MAHUMETAN

Słowniki:
nie notują

Formy: lp M. mahometanin // machometanin; mahometan // mahumetan; C. mahometaninowi; B. uż. żyw. mahometanina; N. mahometanem // machometanem; ~ lm M. uż. osob. mahometani // machometani; machometanie; D. mahometanów // machometanów; C. mahometanom // machometanom; B. uż. osob. mahometanów // machometanów; N. mahometanami; mahometany; Ms. mahometanach; W. uż. osob. mahometani

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiAlámir był ieden Máhumetan/ pan miástá Társu/ y niemáłey częśći Kárámániey. BotŁęczRel V 33. Ktożby to był rzekł/ żeby się z onych cnych Polakow/ tácy Máhometani mieli vrodźić? ktorych nigdy száblá Turecka zniewolić Máhometowi nie mogłá/ ći oto száble nie widząc Tureckiey szyie swoie w niewolą Máhometáńską podáią. SkarMes 4 nlb.. Tákich y innych gadek ma áż názbyt/ iákoby też ktory Máhometan mowił: á nie tylko sam/ ále y drudzy mu pomagáią. SkarMes 28. Przebywał, czlek niezbożny, ż Chrześcianina Zyd, z Zyda Machometanin, ledwo nie Atheista toiest sine DEO. ChmielAteny III 584. Cantacuzenus dał Corkę. Teodorę Chrześciankę za Urchana Krola Tureckiego Mahometanina; w Klasztorze życia dokońcżył. ChmielAteny1755 I 490.