Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1618

Formy: lp M. magierka; N. magierką

Znaczenia:

»czapka węgierska o płaskiej, okrągłej lub czworokątnej główce obszyta barankiem, zwykle ozdobiona piórkiem lub kitą«: Zá nim szło Piechoty 30. w żupanách czerwonych sukiennych/ w kátankách/ w deliách tegoż sukná y máśći/ ktore sobie ná rámioná pozárzucáli/ v káżdey deliey po 8 guzow srebrnych/ zá mágierką nożyki srebrne/ ná lewym rámieniu muszkiet/ á w práwey ręce śiekierká: wszyscy wygoleni po Polsku. WjazdPar A2v. Za ciałem konia prowadzili ubranego Turcy dwaj w zawojach, w sukniach z turska zrobionych atłasowych szkarłatnych. Za tymi giermek w pancerzu ze znakiem hetmańskim, na kopii magierka i pióro strusie przybite. DiarPogKoniec 293. Magierka biała. InwRuchGęb 125.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

● Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: ● Koń Turek/ chłop Mázurek/ czápká mágierká/ száblá Węgierká. RysProv VI, 4.