W TRAKCIE OPRACOWANIA
Data ostatniej modyfikacji: 02.02.2012
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Znaczenia: »człowiek mówiący coś negatywnego skrycie, półgłosem, niewyraźnie«: Márkot/ márkocący/márkotliwy. v. Szemrácz. Kn 389.
Bá i konfident przedtym wász, przedtym celnik, á teraz Ewángelistá, w-dzisieyszey Ewángelyi, to jest Máteusz S. napisał. rozpisał, że mu z-was żaden nieumiał odpowiedzieć, Et nemo poterat et respondere verbum, áni ow márkot ná Mágdálenę? áni ow! łácniey mu było márkotáć, niż P. Jezusowi odpowiedzieć, Nemo poterat. MłodzKaz 107/II.
Markot, qui parle entre les dents KulUszDyk 69.
Markot. Brummer, Gnorrer; verdrieslicher Mensch. boudeur, grondeur, qui parle entre les dents; un fâcheux. T III 791.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]