Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: MIŁOŚNIK, MIEŁOŚNIK

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1601-1616

Formy: lp M. miłośnik; D. miłośnika; C. miłośnikowi; B. uż. żyw. miłośnika; N. miłośnikiem; Ms. miłośniku; W. miłośniku; ~ lm M. uż. osob. miłośnicy // miełośnicy; D. miłośników; C. miłośnikom; B. uż. osob. miłośników; N. miłośnikami; Ms. miłośnikach; W. uż. osob. miłośnicy

Znaczenia:

1. »wielbiciel«: A interim leoninae pelli assuitur vulpina, praktyki się szerzą, dyfidencyje mnożą, cnotliwi miełośnicy ojczyzny przez wiedzenie na nie i tego, i owego, i różne in vitam machinacyje in periculo versantur, imperiti dementantur, timidi coraz barziej terrentur. AktaPozn I/1 337. Z Family zacnych Iásnie Oświęczonych Xiążąt Ich Mościow/ od dawnych czásow/ ták wiele wychodźiło bohaterow walecznych/ y gorliwych Oyczyżny miłośnikow/ (iakosz y teraż/ z łaski Bożey/ tacy znayduią się) ktorzy ludem swym własnym czestokroć Nieprzyiaćioł Krzyża S. y Rżeczypospolitey gromili; dobrze ná to sobie zasłużili/ żeby te Tytuły pozwżolone/ nośiłi y nigdy od Familiy ich niebyły oddalone. BielejObrona C4.

2. »kochanek«: Dobrze ieden nápisał: Coś ná cudzołożniká poszedł mąż/ gdy goręcszym nád vczćiwe zostáie miłośnikiem. BirkOboz 76. Nic kłóci przyiaciela z przyiacielem, miłośnika z kochanką, żonę z mężem, y człowieka częstokroć z samym sobą. CoqMinNic A6v.