Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: MIRT, *MYRT

Słowniki:
nie notują

Formy: lp M. m mirt; ż mirta; D. m mirtu // myrtu; B. m uż. nżyw. mirt; ż mirtą; N. m mirtem; ż mirtą; Ms. m albo ż mircie; ~ lm M. m albo ż uż. nosob. mirty; D. m mirtów; B. m albo ż uż. nosob. mirty; N. m albo ż mirtami; Ms. m albo ż mirtach

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiOstátek tego tám mieyscá záśiádły szerokie łąki/ pokryte rozmárinámi/ mirtámi/ iáłowcem. BotŁęczRel I 50. Dosyć mam, że gdy zabrzmię w słodką stronę, Odniosę z mirtu, nie z lauru koronę. MorszAUtwKuk 6. Páchnące szpikánardy, wonne mirty; one, Drzewká z kwiećiem swym leżą błotem pobrudzone. BesKuligHer 77. Panie moy, o tych pokoy, ktorych tu Wmść przypomnieć raczyłeś, uczynili ci gránice, y termin Poeziey, y ktorzy są godni byc vkoronowáni laurem, Haederą y Mirthą, lecz o tych mowię co są godni za swe ośmnaśćie wierszow, pálmy ćwikielnego kwiećia. AndPiekBoh 109. Bydź iuż nieubłagány; zá Miásto poleci/ A tám z desperácyey kształtem głupich dzieci Vpátrzywszy z między drzew pięknieyszych szeregu Mirt stoiący/ przy rzecznym złotonurym brzegu/ Ná onym się obiesi. TwarSPas 122. Mirt drzewko małe, ustawnie się zielonością popisuiące. Od pogan Wenerze Bogini, dla pięknych gałązek swoich poswięcone, Ovantibus to iest tryumfuiącym (w małym tryumfię) z gałązek myrtu na głowy wkładano wieńce za starożytności. ChmielAteny III 330.