Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp, SXVI (mykać, mykać się), Kn, T, L (mykać, mykać się; XVI-XVII), SWil, SW (mykać, mykać się) notują
SJP nie notują

Formy: bezok. mykać; ~ cz. ter. lp 1. os. mykam; 3. os. myka; ~ tr. rozk. lp 2. os. mykaj

Etymologia: <łac. mico 'drgać, drżeć, szybko się poruszać'>

Znaczenia:

1. »przemieszczać się w szybkim tempie, szybko biec«:

Rekcja: do czego

Mykam/ vide Pomykam [...]. Kn 439. Wesoł Berecyntiyczyk/ złemu chęcien/ myka/ Y prawdy doświądczáiąc rzeczy każdey tyka. OvŻebrMet 270[260]. Nád nim/ gdy sobie wczásu/ potężnym vięty Snem/ záżywał/ stánąwszy Bog bułáwą wźięty/ Rzekł mu: z śiedlisk co pręcey wypaday oyczystych/ A mykay do Esterskich krynic kámienistych. OvŻebrMet 375[365]. Mykam obs. vid. Mkne, Pomykam. T III 879.

2. »szybko uciekać, chronić się przez niebezpieczeństwem«:

Rekcja: z czego; na co

Bo kto sam w piecu leżąc, mnie ożogiem tyka, Nie dbam nic, gdyż niech pierwej sam z czeluści myka, A mnie potym wygania. VerdBłażSet 27. Przyidą Zołnierze ná leżą/ Y ći nie iednego wzieżą[!]. Trudno z miástá ná wieś mykáć/ Kiedy się pocżną przymykáć. DomByt A4v. Mykam/ vide [...] Vchodzę 4. Kn 439. Wilká szuka/ á ślad iego vyrzawszy myka. KnAd 1061.

3. »wskakiwać«:

Rekcja: w co; po co

Noc przeszłá/ nowa zorzá poczęłá wynikáć: Wstánę: po świeżą wodę/ w okręt każę mykać/ Y známionuię drogę/ dokąd po nię trzebá. OvŻebrMet 73.