Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: NAGRODZIĆ, NADGRODZIĆ

Słowniki:
nie notują

Formy: bezok. nagrodzić // nadgrodzić; ~ cz. prze. lp m 3. os. nagrodził; ż 3. os. nagrodziła; ~ cz. przy. pr. lp 3. os. nagrodzi; lm 2. os. nagrodzicie; 3. os. nadgrodzą

Znaczenia:

»pokryć (szkodę), naprawić, wynagrodzić (krzywdę, klęskę itp.), wyrównać, powetować«: Woiewoda rzekł [...] niech tez sobie przynaymniey tą iedną okazyią nadgrodzą co tu ieszcze nic dobrego niesprawili. PasPam 75. Przysyłaią uniwersały [...] prosząc [...] że by tego nie miec zakrzywdę ze podczas tak cięszkiey zimy przychodzi ruszac woysko obiecuiąc to Dywizyiey naszey winszych okazyiach nadgrodzić. PasPam 79v. Nagrodził mi P Bog mego gniadego, dał mi za niego inszego. PasPam 96v. Krzywdy iezeli są iakie poczynione przez kommendantow przy kommissarzach swych uznać y nagrodzić [[ob iecuje]. PasPam 208v. Iuzescie omięszkali do Ołtarza, ale u Stołu na grodzicie to nąm. PasPam 225v.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

● Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: ● Kto dobrzé chodzi/ koszt nogámi nágrodzi. KnAd 377. ● Kto nogami máło chodzi/ językiem/ ábo vszymá sobié nágrodzi. KnAd 390.