Słownik XVII wieku

Słowniki:
T, Lpod: KRUPA ?, SWil notują
SStp, SXVI, Kn, SW, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1606

Formy: lp M. m niesmakowity; ż niesmakowita; n niesmakowite; N. m niesmakowitym; n niesmakowitym; Ms. m niesmakowitym; lm M. nmos niesmakowite; B. nmos niesmakowite

Znaczenia:

1. »niesmaczny«: Choćia tedy ták v nas w Krákowie/ iáko też ná wielu mieyscách piwá fałszuią/ złe/ niesmákowite/ y niezdrowe czynią: nayduie się iednák niemáło miast/ y miásteczek/ w których piwá dobre/ tuczące/ krew dobrą czyniące/ robią […]. SyrZiel 944. Piwá Rińskie niedobre/ niesmákowite/ pokármu máło ćiáłu dáiące/ y to złego/ okrom piwá Háydelberskiego/ á Strábinskiego/ y to nie práwie. SyrZiel 947. IEżeli mięso wszelkie/ ktore nie iest ták prędkie do zácuchnienia się/ nie świeże/ zdrowiu szkodźi; á coż rybá/ ktora iest natury źimney y wilgotney/ tákim się bydź pokarmem cżęsto zażywaiącemu/ to iest/ nie smákowitym pokaże. HercBan 36. Szalony ma bárzo zmysły osłábione, iáko się to pokázuie ná zmyśle dotykánia gdyż źimná nie czuie, ná zmyśle powonienia gdyż od mieysc śmierdzących nie strzeże się. ná zmyśle smákowánia gdyż rzeczy ie niesmákowite. TylkRoz 136. NA żálecenie tym więcey skromnośći, trzezwośći práwowiernym w Swiętá, náleży powiedźieć, iż były u żydow uroczystośći, co w nie nie godźiło się ućiech záżywáć, pozwálać sobie więcey używáć, ále powinni byli żyć skromnie, wstrzemięźliwie, náwet Wielkonocna Vroczystość odpráwowáli o chlebie tylko przaśnym nie smákowitym, o sałáćie gorzkiey, przykrey, stoiąc iedli, etc. PopławStół 389. Sol zaś znayduiąca się w winie, czyni go nie smakowitym. ChmielAteny III 489. Niesmakowity. unschmackhaft, ecklich. insipide, fade, degoûtant, qui n’est pas favoureux. T III 1029.

2. »przykry, niemiły«: Coś smacznego to, coś różnego być musi, co tak drogo stargowano, bo małżeństwo takie samo przez się nie tylko nie smakowite, ale człowieku, P. Boga wolą znającemu, obrzydłe, nie tylko nie pożądliwe, ale myśl i serce człeka porządnego od siebie odrażające. ZniesKalCz II 350. Lecz ty człowiecze/ iákoś wdźięczny tey miłośći? iáko się gniewasz gdy ćię Bog niesmákowitym czym obsyła? Ieżelić miła popráwá siebie samego/ niechći też będą miłe káránia. HinPlęsy 169.