Słownik XVII wieku

Słowniki:
SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T, L nie notują

Formy: lm M. uż. nosob. nomenklatory; D. nomenklatorów; B. uż. nosob. nomenklatory

Etymologia: <łac. nomenclator>

Znaczenia:

1. »sługa przedstawiający panu przybywającego gościa«: Zákazał [cesarz] swoim tym Sekretarzom/ ktore Nomenklatory możesz názwáć/ áby mu żaden nie powiedał/ áni vkázował Melecyusá; chćiał poznáć z osoby oney/ ktorą przez sen widźiał/ namilszego koronatorá swego. BirkNiedz 18.

2. »spis, rejestr nazw, słów«: Komuż się chce, dla wászey ámbitiey? ktory Nie mász końca? pisáć z Xiąg nomenkleátory[!]? Iákoż nie słusznię dźiśia wielu Szláchtá liczem Bo ieśli do czwartego pokolenia niczęm. Nie wsparł sławy, przodkow swyćh[!]? między chłopy wrácał, Y ten Kleynot, cudzą Krwią nábyty utráćał[!]. PotPocz 143a. Dźień według Łaćinnikow y Nomenklatorow wieloraką ma w sobie derywacyą, iako to z greckiego, á dyo co śię tłumaczy duo, eò, quod contineat duo tempora diem et noctem. BychUtar G2v.