Słownik XVII wieku

Słowniki:
L, SWil (opjum), SW (opjum), SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1617

Formy: (w lp nieodmienny) lp M. opium; D. opium; B. opium; Ms. opium; ~ lm M. opia

Znaczenia:

»sok z niedojrzałych makówek używany jako środek przeciwbólowy, uspokajający, nasenny«: Ale miásto tego rádzę námázáć skronie/ y trochę ná ćiemieniu/ tákże y pod nozdrzami vnguento populeo, zmieszáwszy z oleykiem fiiołkowym: y gdźieby to nie pomagáło/ tedy może trochę do tegoż mázánia przymieszáć opium; gdyż nie ták szkodliwa rzecż iest vżywáć opium zwierzchu/ iáko wewnątrz. SykstCiepl 165. Choćby woda szemraniem w wdzięcznych swych strumykach sen zwabiała z gór przykrych, lecąc po kamykach, choćby lasów wierzchołki szumem spać kazały, choćby wdzięczni słowicy po drzewach śpiewali lub helikońskich bogiń parnaska gromada i Apollo, delfickich stron muzyk nie lada, nie uśpią i opia trosk mych na swym łonie, ani twoja, Medeja, różdżka tkniona w skronie, któraś smoka czujnego swym zielem uśpiła, ni piszczałka, co oczy w Argusie zakryła. HugLacPrag 109. Niemász ze wszytkich Turkow/ krom tych ludźi [Derwiszów]/ coby zwyczaynie pili wino/ gorzałkę/ y insze trunki piiáne. Iádaią Opium, y ták śiłá/ w zwyczáiwszy się powoli/ iákoby żaden Czarletan y połowicę niestráwił. RicWielJMon 172.