W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 20.12.2024
OSZUKIWACZ rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVIII), SWil, SW notują
SStp, SJP nie notują
Formy: lp M. oszukiwacz; ~ lm M. uż. (n)osob. oszukiwacze
Znaczenia:
»ten, kto świadomie wprowadza w błąd, oszust, kłamca«: Oszukiwácz/ vide Szálbierz. Kn 648. Oszukiwacz/ v. Szalbierz/ Wiloklis/ apgautoias SzyrDict 276. Oszukiwacz. Betrüger. trompeur, fourbe[ur], tricheur, séducteur, fripon, imposteur. T III 1288. WALCHER. Takżeście mnie to podeszli – kiedy to wszystko fałsz – daley nazad do roboty. – Cofam słowo moie. Filuty, kłamcy y oszukiwacze iesteście. WeidGór 36. ZOFIA. Prawda. Mężczyzni są wiarołomcy, zdrayce, oszukiwacze, zwodziciele, chytrzy, obłudni, niezbożni, krzywoprzysiężni, okrutni, nieznaiący ani miłości, ani litości, ani sprawiedliwości, ani nic tego, co tylko cnoty ma Imie. Zdradzać i zdradzonych na cel wystawiać szyderstwa, to jest ich jedyna i naymilsza zabawa. MarewŻona A5v.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz OSZUST, oszukawacz, FAŁSZERZ, KŁAMCA, MACHLARZ, szalbierz.
Autorka: ER