Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »destylować przy pomocy ognia«: Potym poiął A[nno] 1620 mieyską dzieukę wGorze pod Teczynem Tam wdomu zaraz mieszkał Gorzałkę paliał Szynkował piua, Rybami kupczeł na Sliąsku kupował a wozieł do Krakowa. TrepNekLib 44. Piekarze i ci to, co gorzałki palają, powinni wziąć żyta małdrów 12 po gr 15 przed mięsopustej u tychżeż impp. Brzechwów. InwKal I I, 78.

2. »spalać, wypalać, utrzymywać ogień«: Więc y owe Sobotki/ ktore gdy paláią/ Rozmáite rospusty przy ogniách dziáłáią. Więc/ y chyże wyścigi/ gry/ skoki/ turnieie. MorszHRoz C2. Iáko po zżęciu kłosia/ lekką ścierń paláią/ Iáko y suche płoty z podpału goráią [...] Ták Bog niespodziewánie w gorącym płomieniu Vwiąznąwszy/ musiał trwáć w srogim vtrapieniu. OvOtwWPrzem 29. Ale się ledwie żywią/ choć w piecách paláią. NowSow 9 nlb.

PALAJĄCY
im. przym. czyn.

Formy: lm M. mos palający

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiLudzie plebeiae conditionis piwa sobie robiący i gorzałki palający, i szynkujący, aby od achtela płacili po gr 20 i od warki gorzałki po złotemu. AktaKrak III 38.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]