Słownik XVII wieku

Słowniki:
T, L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1644

Formy: lp M. panegirysta; N. panegirystą; ~ lm M. uż. osob. panegirystowie; D. panegirystów

Znaczenia:

»autor a. wygłaszający mowę pochwalną«: Zákroiłá Arthemizia tákowego od świátá obyczaiu; zakroił y Antoniusz tego stroiu/ gdy ten swey Máłżonki/ oná swe[go] małżonká pożycie Pánegirystom wysławiáć nakázáli. WojszOr 93-94. Niechce być Kronikarzem ábo Pánegirystą (innemu to da Pan Bog czásowi poruczam). WojszOr ded. II. Gdzie nie na obłudnym panegirystów piórze latały imiona, ale w metryki wiecznością stojące pisać się mogły i pisały. MałpaCzłow 171. Panegirystow teraz co niemiara. Każdy się chwali y o chwałe stara. MikSil 247. Donhoff [...] Tyranna z tronu y z życia wyzuwa Krolem zgodnie od wszystkich ogłoszony. To práwie wszyscy piszą tego wieku Panegirystowie. NiesKor II 64. Lob-Redner. un panégirysta. T III 1321.