Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, SWil, SJP notują
SStp, Kn, T, L, SW nie notują

Formy: lp D. panteonu // panteona; B. uż. nżyw. panteon; ~ lm B. uż. nosob. panteony

Etymologia: <gr. pántheion>

Znaczenia:

1. »świątynia w starożytnym Rzymie«: Stoi ta Statua [...] nie daleko Panteonu. ChmielAteny II 117.

2. »ogół bogów w mitologii rzymskiej a. przen. grono wybitnych postaci; także malarski wizerunek tegoż«: [Obrazow] nie było tam rytych, Gdzie większe podobieństwo bałwanow, ani tych, Ktorymi starzy Grecy, ulawszy z mammony, Zastawiali w Atenach swoje panteony. PotFrasz3Kuk II 516. Z tego mowię Domu iako z Pantheoná Bogow idąc August II rozumu bystrością, artibus bellandi [...] ad aurem coronam Królestwá Polskiego záproszony. ChmielAteny II 368. Najprzód proszę ten geniusz JWWMPana Dobrodzieja [...] który jesteś wyrocznią Rzeczypospolitej, abyś natchnąwszy mnie [...] życzliwymi [...] adoracjami, pozwolił [...] sakryfikować dziękczynieniu, które gdy wraz ze mną ścielę pod stopy JWPana i Dobrodzieja mego, nie ważę się podnosić oblicza [...] a tym bardziej,abym się ważył święty panteon tych, którzy patrzą z podziwem, jak urośli [...], wysławiać nieudolną oracją. MatDiar I, 143.