Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: lp M. paralityk; D. paralityka; C. paralitykowi; N. paralitykiem; W. paralityku; ~ lm C. paralitykom; B. uż. osob. paralityków

Etymologia: <gr. paralytikós>

Znaczenia:

»chory na paraliż, dotknięty tą chorobą«: Páráliżem ábo ślákiém sáráżony/ Párálityk. Kn 670. Iáko [...] ciáło od dusze odłączone cudá wydawáć może? [...] párálitikow oczyszczáć? KalCuda 90. Jakoby człowiek ná ciele páráliżwem záráżony/ był podobien człowiekowi ná duszy grzechem záráżonemu: ábo ráczey grzeszny Párálitykowi łácnie to káżdy wybáczyć może/ gdy náturę Páraliżu/ y náturę grzechu wespoł uwáży. StarKaz 462. Cosz tu rzecze Oyczyzna takich opiekunow Maiąc chudzina ktora iest iak paralityk Ani głowy ni ręką ni nogą władnący Bez cudzego ratunku y cudzey pomocy? OpalKSat 125. Nieboże Párálityku, zábáwni tu ludzie, wolą komu inszemu służyć, MłodzKaz II, 156. Niemniey Paralitykom służą Kąpiele zrana y po południu, ile możności zawsze przez godzinę wytrzymane. BeimJelMed 383. Tym sposobem do portu zdrowia przybiiesz z Paralitykiem, bez wielkiego [...] kosztu. BeimJelMed 386. Paralityka sadzawka probierna, Prędko zleczyła, skoro się w nię wtoczył. DrużZbiór 342.