Słownik XVII wieku

Słowniki:
SJP notują
SStp, SXVI (?), Kn (?), T (?), L (?), SWil, SW nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1627

Formy: lp D. paszkwilanta; Ms. paszkwilancie; ~ lm D. paszkwilantów

Znaczenia:

indyw. »ten, kto szkaluje«: Nie nowináć to/ że się od pászkwilántow przy máłych y lichych Jezuitách/ ludźiom wielkim y zacnym duchownym ábo świeckim dostánie. SzemGrat 129. Á onych pászkwilantow y nádymaczow/ Pan Bog iusto suo iudiciopokarał. SzemGrat 130. Juszći niewiem iesliby byłá chćiáłá ábo nie chćiáła o tym Encomiaśćie S. Jgnácego wiedźieć/ to wiem żeby byłá pęwnię o tym pászkwilánćie P. Plebanie wiedźiáłá. SzemGrat 131. Kto to rośśiał ia nie-wiem áni się o to pytam: rzecz sámá wyswiadcza że ten co P. Plebanowi powiedział/ słyszał to od pászkwilántá ikiégoś iemusz podobnego; ktory quid pro quo wReceptách swych pisał/ chcąc truć ludzkie dusze/ szsławieniem nieprawdźiwym Jezuitow. SzemGrat 137.