Słownik XVII wieku

Słowniki:
SW notują
SStp, SXVI, Kn, T, L, SWil, SJP nie notują

Formy: lp M. paw; ~ lm M. uż. nosob. pawy; D. pawów

Znaczenia:

»egzotyczny ptak leśny z rzędu kuraków, którego samiec ma długi rozkładany wachlarzowato ogon z kolorowymi piórami; Pavo cristatus«: Nie ma kuropatw/ áni bázántow/ áni słowikow/ ále záś niemász kráiny/ gdźieby więcey widźieć sokołow/ y drapieżnego ptástwá: tákże żoráwi/ y łábęći/ y páwow/ á zwłasczá w stronie pułnocney. BotŁęczRel II 87. [...] domy cáłe pełne w szystkiego zboża były/ kury/ pawy/ wieprze/ krowá ieno iedná we wszystkim zamku byłá/ y to Archiepiscopowá. OpisSmol A2v. Ieszcze słuchay ty co chcesz bydź żonátym: zdobyway sobie ták wiele oczu/ iáko ma Paw w ogonie/ ábyś iey mogł według potrzeby ustrzedz. ZłoteJarzmo 25.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

● Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: ● Nuż byłoby dosyć kłopotu mężom, stárać sie i o takie, i o tákie wstążki, o ten, i ow kolor, bo kożda chciałáby chodzić, iáko paw. MłodzKaz II, 42.