Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: PODCHLEBNIK || POCHLIBNIK

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1605

Formy: lp M. pochlebnik // pochlibnik // podchlebnik; D. pochlebnika; ~ lm M. uż. osob. pochlebnicy; D. pochlebników; B. uż. osob. pochlebniki

Znaczenia:

»człowiek nieszczerze chwalący kogoś, zazwyczaj w celu przypodobania się chwalonemu«: Pochlebnik Blandus. LodDict 69/2. Pásorzit/ pochlebnik. KusWeg L2. Takac zawsze zapłata pochlebnikow czeka Choc się im długo krupi: choc się im odwleka. PotWoj 151. Na Pochlebniki. Co też teraz zá intra[t]ę Pochlebnicy máią/ Jeśli im brogi pszenice iako przedtym dáią. Y iabym się iął pochlebstwá/ ieśli ták popłáca/ Nálazbym tákiego Páná/ co ná to utráca. NowSow 32 nlb. [Pan] z dworem trzyma, to pochlibnik, y wolność przedał, ktory hoyny, to szálony, ktory krzywdy sobie nie da robić, to tyrán, opressor, ktory náwet ze szláchtą trzyma, to przecie nie dobry, mowiąc: Oh to nie darmo się akkomoduie. JabłSkrup 22. Pochlebnika bowiem słowa wiedwab uwinione, barziey są szkodliwe, anizeli nay ostrzeysza mowa weredycznego katona. MikSil 229. COMPLAISANCE [...] Podchlebnik stara się strasznie we wszystkim przymilić y przypodobać, z wielką pilnością uważa wszelkie poruszenie tego komu nadskakuie, każde iego słowko chwali, y powtarza. DanKolaDyk I, 332. WIELBŁĄD, gdy nań iuki kłaść maią, uniża się y przyklęka, z napisem: Ut accipiat. Ták łákomi y podchlebnicy kłaniaią się dla swego profitu. ChmielAteny1755 I 1183.