Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Formy: cz. prze. lp m 1. os. pochlebiłem; 3. os. pochlebił; ż 3. os. pochlebiła; lm mos 3. os. pochlebili; ~ cz. przy. pr. lp 3. os. pochlebi; lm 2. os. pochlebicie; 3. os. pochlebią; ~ im. uprz. pochlebiwszy

Znaczenia:

»nieszczerze pochwalić, pokazać nieprawdziwe zasługi, oblicze«: Słuchay tych coć rzeką/ nie pochlebią pewnie tobie ci káznodzieie. KalCuda 251. Niechay ludzie o wászey godności rozsądek dáią bo wy sámi sobie pochlebicie/ przypiszecie y urodzenia zacność/ y nauki głębokość/ y zasług nád zamiar chlubę. StarKaz 405. Pochlebiam ich heuchele/ pochlebiłem ich habe geheuchelt. DobrGram 275. Masz w kramie, co zamyślisz: Mars po szablę siągnie Albo łuk nałożony za ucho wyciągnie; Kryształowe zwierciadło, zwłaszcza kiedy cerze Pochlebi, do razu się udało Wenerze. PotFrasz4Kuk I 382. Pochlebiłá niegdy stárożytność Rzymska godnemu Senatorowi Swemu, przypisuiąc mu coś nád ludzie pámiętnym wierszykiem. PisMów II 99. Wielkiby to był, ktoremu wielkie sczęście pochlebiwszy, nápotym się z niego wyśmiać nie miáło. GdacPan 86. Rozumiem, żeście Pánu pochlebili, iż iuż was znáć nie będzie, chwały te same, figlowność waszę wysiláią. MłodzKaz II, 265. Zrzodło tak dla nich grzeczne, y dyskretne, Gdy się koleyną wszystkie przeglądały, Choć inne były z twarzy, z oczu szpetne, Podchlebiło im że owe dziewczęta, Jdąc od stoku każda z nich kontenta. DrużZbiór 345. Ten tedy, chcąc podchlebić książętom Czartoryskim, napisał skrypt i do druku podał, wychwalając podkomorzego koronnego w opisaniu przeszłego pojedynku, a ujmując wojewodzie lubelskiemu. MatDiar 220. Astrolog iako mądry pána nie frásuiąc/ pochlebił y pocieszył Izaiaszowymi słowy. Niepoprawne zródło .