.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
▲
Ustabilizowane połączenia wyrazowe:
▲
słońce podwójne »zjawisko optyczne dające złudzenie pojawienia się na niebie dwóch słońc; parhelion«:
Słóńcé podwóyne/ potróyne […] Sol geminatus […] quia in propinquo fere à sole visuntur, vel quia accedunt ad similitudinem solis. Nubes rotunda et splendida soli similis, caeterùm nihil habens ardoris, nam est tantùm imago solis in nube spissa vicina in modum speculi. Solent et bina fieri parelia (praeter verum solem) cum tot nubes sunt aptae ad exhibendam effigiem solis, vt et plura specula implentur ab vna imagine, et vna imago vera est, caeterae imaginum effigies sunt. Et altera nubes solu imaginem reddit, alterae imaginis: hi autem soles pluurarum indicia sunt […] Gemini soles […]. Kn 1020.
▲
jęz. liczba podwójna »wartość kategorii liczby oznaczająca dwa przedmioty«:
W staréy Polszczyźnie, a dziś ieszcze w prostáctwie, wydaie się trzeciá Liczba, Podwóyną (Dualis), iaká téż iest u Greków, nazwaná. KopczUkład 77.
▲
podwójna fuzja »długa broń strzelecka wyposażona w dwie lufy«:
Przed przyjściem którego jako to jest zwirz chytrości z ostróżnością pełen, wszystkie a parte mego odwiedziwszy furwachty, gdyż nie chwaląc się, dałbym zadatki, kiedy nie śmiertelne, to kalictwa, obydwom pewne, mając podwójną fuzją. RadziwHDiar 138.
▲
techn. podwójna węgielnica »przyrząd do wytyczania kątów prostych złożony z dwóch elementów«:
Do sprawdzenia, ieżeli narzędzie, odpowiada doskonale wagomiarowi armaty, używa się podwóynéy węgiélnicy A, opatrzonéy liniiáłem ruchomym a; na dwóch bokach nieruchomych c, c, iest wyryta miara długa na pół stopy, podzielona z iednéy strony na części dwunaste, a z drugiéy na dziesiątne, zamiast któréy ktoby chciáł, możnaby także dać wagomiary kul, i armat poznaczone. Wewnątrsz[!] téy podwóynéy węgielnicy, miérzą się śrzednice brył pełnych; końce zaś d, d, służą do znaleziénia śrzednic brył wydrążonych [...]. JakubJNauka 199.
▲
techn. alembik podwójny »urządzenie do destylacji złożone z dwóch pojemników«:
Alambik. Alembik. Destillir-Blase, Kolbe. vessie, alembic. & [...] alembik podwoyny. [...]. T III 4.
▲
techn. alembik podwójny w wodzie »urządzenie do destylacji złożone z dwóch pojemników umożliwiające stosowanie kąpieli wodnej«:
Alámbik podwoyny w wodzié/ Diploma [...] Duplex vas [...] Balneum maris. [...]. Kn 5.
▲
podwójny płód »ciąża bliźniacza«:
Podwóyny [...] Gemellus fetus, proles gemella. […] podwóyny płód […]. Kn 750.
Podwoyny. 1) zwey Stück in sich haltend. [...] 1) double, qui augmente une fois autant en valeur. [...] § 1) podwoyny płod [...]. T III 1466.
▲
podwójni senatorowie »dwóch senatorów na zmianę pełniących swoją funkcję«:
Zeby źaś Jurisdykcya Izb Ministeryalnych nie ustawała, Senator, ktory pod czas seymu praesidebat w Woiewodztwie in Consilio Palatinali, luzowałby swego kollegę, powrácaiąc do Izby Ministeryálney, (dla czego notandum źyczyłem podwoynych Senatorow) y tamby zostawał w swey funkcyi, aź do końca nowego Seymu; czterech zaś Posłowie, ktorzyby zostáli po seymie w Izbách Ministeryalnych, luzowaniby byli przez nowych ośmiu Posłow, na reássumpcyi nowego seymu. LeszczStGłos 93.
▲
podwójny wierszyk (
sz. zm.) »wiersz składający się z dwóch wersów, dwuwiersz«:
Umiem do kupy sprzęgać wierszyki podwojne I na lutni przebierać trafię strony strojne. ZimSRoks 15.
Na co Sannazarius ten podwoyny wierszyk napisał. Omnia vincebas, sperabas omnia Caesar, Omnia desiciunt, incipis esse Nihil. CoqMinNic A5v.
▲
jęz. podwójne spółgłoski »spółgłoski podwojone, geminaty«:
Nie zamilczám i o Dwugłoskach, lub Tróygłoskach, czyli Dyftongach Polskich: tudziéż o podwóynych spółgłoskach (de consonantibus duplicibus.) KopczUkład 42.
Spółgłoski gdy się piszą podwóyne, iedna powinna łączyć się z poprzedzaiącą samogłoską, a druga z następuiącą. np. od-dáná. ProkopSposób 79.
▲
jęz. podwójne głoski »spółgłoski podwojone, geminaty«:
W Polskich wyrazach podwóyne głoski wymáwiaią się następuiące, oddzielnié. dd. oddaię kk. lek-ki. łł zmeł-ła. Jagieł-ło. mm. łom-my; sum-ma (zebranié liczb, dla różności od su-ma, ryby) nn. Pan-na. ProkopSposób 82.