Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »stan«: A słusznie, bo nie pomniąc na dary twe, Panie, na hojne dobrodziejstwa, na swe powołanie, nie pomniąc na wiarę swą, na dzisiejsze słowo, odprzysiągłem się ciebie. RożAPam 22. Luter y inni po nim rożni iego pomocnicy/ ktosz nie wie że zakonnikámi zacnych w Kościele Katholickim zakonow bywszy/ że sług Bozych sługámi szátáńskiemi stali się? ktorych imion vmyslnie milczę/ á cosz ztąd zá zmázá drugim tákichze godności/ urzędow y powołániá osobom? á iáko ci y tym podobni łotrowie/ sławie dobrey ták wielkich á zácnych stanow [stanu] Biskupiego/ y Kápłáńskiego/ áni ták wielkim y świątobliwym Zakonom/ w ktorych przedtym żyli szkodzić nie mogą złymi swymi spráwami [...]. SzemGrat 26-27. Przetoż, brácia, ráczey się stárajcie abyście powołánie y wybránie wásze mocne czynili: ábowiem to czyniąc/ nigdy się nie potkniecie. BG 2P 1, 10. Dla czego też modlimy się záwsze zá was/ áby Bog nasz godnymi was uczynił powołánia tego/ y wypełnił wszystko upodobánie dobrotliwości swojej, y skutek wiáry w mocy. BG 2Tes 1, 11. A żeby oświecił oczy myśli wászej/ ábyście wiedzieli ktora jest nádziejá powołánia jego/ y ktore jest bogáctwo chwały dziedzictwá jego w świętych: BG Ef 1, 18. WIdzicie zájiste powołánie wásze/ brácia/ iż nie wiele mądrych według ciáłá/ nie wiele możnych/ nie wiele zacnego rodu: Ale co głupiego jest u świátá tego/ to wybrał Bog/ áby záwstydził mądre: á co mdłego u świátá/ wybrał Bog/ áby záwstydził mocne. BG 1Kor 1, 26-27. Ktory nas zbáwił y powołał powołániem świętym: nie według uczynkow nászych/ ále według postánowienia swego y łáski/ ktora nam jest dána w Chrystusie JEzusie przed czásy wiecznymi: BG 2Tm 1, 9. PRzetoż, brácia święci/ powołánia niebieskie[go] uczestnicy/ obaczcie Apostołá i Náwyższego Kápłaná wyznánia nászego, CHrystusá JEzusá: BG Hbr 3, 1. Ale jedno czynię, że tego, co zá mną jest, zápámiętywájąc/ á do tego się, co przede mną jest spiesząc/ bieżę do kresu ku zákłádowi powołánia onego Bożego/ ktore jest z góry w CHrystusie JEzusie. BG Flp 3, 14. Proszę was tedy ja więzień w PAnu ábyście chodzili ták jáko przystoji ná powołánie/ ktorym jesteście powołáni: Ze wszeláką pokorą y cichością/ y z nieskwápliwością znosząc jedni drugich w miłości. BG Ef 4,1-2. Jedno jest ciáło/ y jeden duch; jáko też jesteście powołáni w jedney nádziejey powołánia wászego. BG Ef 4,4. Káżdy w tym powołániu/ w ktorym powołány jest/ niech zostawa. BG 1Kor 7, 20. Powołánie káżdego człowiéka/ v. Stan/ Powinność. Kn 805. Pocznie czásem i w-grzechy brnąć, bá niemal záwsze, dla wzgárdzoney łáski powołánia, umyka Bog wnętrznego nabożęństwá, umyka szczegolney pomocy, áż tu gryzie sumnienie o grzech, wyrzuca ná oczy: gdybyś ty iuż był w-Zakonie, to byś ty był nigdy, ták ciężko, Bogá twego nie obráził, Vade, idźże, Vade, wstąmpże, Vade, dáruy się iuż Bogu twoiemu, nie żáłuy mu się. MłodzKaz II, 299. Któż bowiem do rankoru prędszy, na sławę, honor, reputacyją i pogorszenie bliźniego popędliwszy, w zawziętości trwalszy, jeżeli nie ów cichy z powołania swojego ad tonsuras baranek. MałpaCzłow 229. Do osiągnienia tego końca zbawiennego […] Naypewnieyszym y naybespiecznieyszym iest srzodkiem zakonne Powołanie. MikSil 199v.

2. hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiConstitutiey Károlá Cesárzá art. 31, [...] kłádzie dla ważnego powołániá ábo pomowieniá od złoczence, trzebá áby tá personá byłá przedtym podeizrána y że ku wielkiemu podobienstwu to powołánie tey osoby, od tego złoczence. WisCzar 84-85. Gołemu powołaniu wierzyć nie trzeba, ażby przytoczył znaki y przyczyny za ktoremiby mogł się sędzia iąć poimane[go], a przynamniey go harestować, abo zaręczyć, przypozwać, poimać. WisCzar 86.

3. hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiPowołánie/ wézwánie/ wzywánie. Vocatus, us [...] Senatus vocatu Drusi in curiam venit. Vocatio, [...] Vocationes ad conuiuium. [...] sic reddes: [...] Powołánie Boskie ná iáki stan. Kn 805. Odpowiedáłá [Jolanta] od powołánia mgo z niebá nigdy nie odstąpię. OkolNiebo 38.