Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Formy: cz. prze. lp m 3. os. przebaczył; ~ cz. przy. pr. lp 2. os. przebaczysz; 3. os. przebaczy; ~ tr. rozk. lp 2. os. przebacz; lm 1. os. przebaczmy; 2. os. przebaczcie

Znaczenia:

1. »odpuścić komu winę, darować urazy; przestać gniewać się o co, wybaczyć«:

Rekcja: komu

Musiało to przy niewinnosci to bydz ale iuz przebaczmy sobie ab invicem. PasPam 150. Przebacz będziemyc to zawsze pamietac. PasPam 150. Kto się tym Herbem szczyci przebaczyć w tey mierze [...] kiedy Niegładkie miia do pięknych się bierze. PasPam 272v. Miła Nobilitas przebaczysz mi Coc powięm. PasPam 286v.

2. »pominąć, przeoczyć kogo; zapomnieć o kim«: Do tego nád wszytkiemi sámego się damy/ Y temu władzą niebá y źiemie przyznamy. Ktory Páná z Koroną nászą nieprzebaczył/ Lecz sławnymi zwyćięstwy z łáski poććić raczył. HofmańPor Av. [...] "O, wszak-ci odmiana, Wszechmocny Stwórco, i dekretów Twoich Na całe miasta i państwa, gdy swoich Grzechów przed Tobą płakały, nie nowa! Niechże, mój, Boże, i ta biedna głowa Jeszcze w podziemne nie wchodzi podwoje, Która najświętsze sław[i] imię Twoje. Cofni, o Panie, wyrok Twój surowy, A wszakoż oto sługa Twój gotowy. Czyń, Stworzycielu, [z] stworzeniem, co raczysz, Bo-ć dufa, że go wiecznie nie przebaczysz”. MorszZWybór 166-167.